RADYO İŞLETMECİLİĞİ TARİHİNİN TÜRKİYE’DEKİ GELİŞİM VE DÖNÜŞÜMÜ
Anahtar Kelimeler:
Radyo İşletmeciliği, Medya Yönetimi, Tarihsel Gelişim, Radyo İşletme DönüşümüÖzet
Radyo işletmeleri yayıncılık sektörü içinde yer alan hizmet işletmeleri arasındadır. İşletme amaçları, organizasyon yapıları, işleyiş süreçleri ve denetim mekanizmaları ile diğer işletmelere benzer nitelikler gösteren radyo işletmeleri aynı zamanda yapılan işin doğası gereği birtakım farklılıklara da sahiptir. Bu araştırma Türkiye’deki radyo işletmelerinin zaman içinde gösterdiği gelişim ve yaşadığı dönüşümü analiz etmeyi amaçlamaktadır. Nitel araştırma yönteminin kullanıldığı çalışmada veri toplamak için literatür incelemesi ve doküman taramasına başvurulmuştur. Konu ile ilişkili tespit edilen bulgular tarihsel araştırma yöntemi ile analiz edilmiştir. Araştırma soruları; Türkiye’de radyo işletmeciliğinin nasıl ilerlediği ve ana kırılım noktalarının nasıl şekillendiğini çözümlemeyi hedeflemektedir. Sonuç olarak Türkiye’de radyo işletmeciliği için dijitalleşmenin büyük etkilere sahip olduğu ve gelecekte dijital olarak ilerlemenin devam edeceği ön görülmektedir. Ayrıca yasal düzenlemeler üzerinden devlet etkisinin her zaman hissedileceği ifade edilebilir. Radyoları yönetim perspektifinden ele alan bu çalışmanın, işletme tarihi alanına radyo işletmeleri özelinden bakması bu araştırmayı özgün kılmaktadır. Ek olarak çalışmada elde edilen bulgular ve öneriler radyo işletmeciliği alanında gelecekte yürütülecek çalışmalara kaynak olması ve yön vermesi anlamında da önemlidir.
Referanslar
Akarcalı, S. (1993). Radyonun dayanılmaz hafifliği, İlef yıllık. Ankara Üniversitesi Basımevi, Ankara.
Avşar, Z. & Öngören, G. (2003). Radyo ve televizyon hukuku. Radyo ve Televizyon Üst Kurulu Yayını, Ankara.
Aziz, A. (2002). Radyo yayıncılığı. Nobel Yayın Dağıtım, Ankara.
Boratav, K. (1982). Türkiye'de devletçilik. Savaş Yayınları, Ankara.
Çakır, H. (2005). Tüm yönleriyle radyo. Siyasal Kitabevi, Ankara.
Çetinok, N. (2007). Radyo bilgisi. İstanbul Ticaret Üniversitesi Yayınları No:23, İstanbul.
Cnbc-e Business Dergisi Medya Özel Sayısı, (2008). Medya dosyası, Haziran Sayısı.
Cankaya Ö. (1995). Türk radyoculuğunun gelişimi, Cumhuriyet ansiklopedisi. İletişim Yayınları, Cilt:14.
Cankaya, Ö. (1997). Dünden bugüne radyo televizyon. İstanbul, Beta Yayınları.
Cankaya, Ö. (2000). İstanbul radyosu anılar, yaşantılar. Yapı Kredi Yayınları, İstanbul.
Gener, C. (2008). Radyo rakamları, http://www.byegm.gov.tr/ seminerler/mardin_viii/mardin_16.htm
Gökmen, A. (1993). Radyo günleri geri geldi. İstanbul: Nokta.
Kaptan, A. (2002). 1927’den günümüze anılarla radyo-televizyon. Maltepe Üniversitesi Yayınları No:14, İstanbul.
Kasım, M. (2009). Türkiye’de, özel/tecimsel radyo yayıncılığının gelişim süreci ve Konya’daki tecimsel radyolar üzerine bir inceleme. Selçuk Üniversitesi İletişim Fakültesi Akademik Dergisi, 5(4), 118-135.
Kıyık Kıcır, G. (2024). Radyo işletmelerinde yönetim. Nobel Yayınları, Ankara.
Kocabaşoğlu, U. (1980). Şirket telsizinden devlet radyosuna. Ankara Üniversitesi SBFY, Ankara.
Kuyucu M. (2013). Radyonun müzik kutusuna dönüşümü: Radyo program türleri ve tercih edilirlik oranları. NWSA-Humanities, 4C0175, 8(4), 372-400.
Ökçün, G. (1971). 1920.-1930 yılları arasında kurulan Türk anonim şirketlerinde yabancı sermaye. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Yayınları, Ankara.
RTÜK, (2024). Dijital medya sağlayıcılar. https://www.rtuk.gov.tr/internet-ortaminda-yayin-iletim-yetkisi-bulunan-kuruluslar/4007.
RİAK, (2024). Radyo Dinlenme Oranları, chrome-extension://efaidnbmnnnibpcajpcglclefindmkaj/https://www.riak.com.tr/upload/files/Haziran%202024%20Radyo%20Dinleyici%20%C3%96l%C3%A7%C3%BCm%C3%BC%20Sonu%C3%A7lar%C4%B1.pdf.
Tekinalp, Ş. (2003). Camera obscura’dan synopticon’a radyo ve televizyon. Der Yayınları, İstanbul.
TRT, (2024). TRT tarihçe. http://www.trt.gov.tr.
Türkmen İ. (1994). Türkiye’de Radyo Yayıncılığının Gelişimi. [Yayınlanmamış Yüksek Lisans], İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Ural, A. (2010). Medya sermaye siyaset üçgeni “satılık medya”. Gülmat Matbaacılık, İstanbul.
Uyguç, Ü. (1987). Radyo televizyon haberciliği. İstanbul Üniversitesi Yayını, İstanbul.
Ünsal, O. (1971). Toplumsal gelişmede radyo ve televizyon. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Yayınları, Ankara.
Yaylagül, L. (2013). Radyo-Televizyon Sektörünün Ekonomisi ve İşletmeciliği. Medya ekonomisi ve işletmeciliği. Dağtaş, E. (Ed.), Anadolu Üniversitesi Yayınları, Eskişehir.
Yazıcı, A. N. (1999). Kamu yayın kurumları ve yeniden yapılanma. TRT Basım ve Yayım Müdürlüğü, Ankara.
İndir
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2024 Yönetim ve Örgüt Tarihi Dergisi

Bu çalışma Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License ile lisanslanmıştır.