KAMU YÖNETİMİ LİDERLİĞİNDE DUYGUSAL ZEKÂNIN (EI) ROLÜ: KAVRAMSAL BİR ANALİZ
Özet
Kamu yönetiminde liderlik, geleneksel olarak rasyonel karar verme, bürokratik verimlilik ve yönetsel yeterlilik bakış açılarıyla incelenmiştir. Ancak, krizler, hızlı dijital dönüşüm, vatandaş katılımı ve hesap verebilirlik gibi çağdaş yönetişim zorlukları, liderlerin teknik uzmanlığın ötesine geçen beceriler sergilemesini gerektirmektedir. Duygusal Zekâ (DZ), kişinin kendi duygularını ve başkalarının duygularını algılama, anlama ve düzenleme kapasitesi olarak tanımlanır ve etkili liderliğin kritik fakat yeterince incelenmemiş bir boyutu olarak öne çıkmaktadır. Bu makale, kamu yönetiminde liderlikte duygusal zekânın rolüne ilişkin kavramsal bir analiz sunmaktadır. Goleman ile Mayer & Salovey’in geliştirdiği yerleşik DZ modellerinden yola çıkarak, makale temel DZ yeterliliklerini—öz farkındalık, öz denetim, motivasyon, empati ve sosyal beceriler—etik karar alma, kriz yönetimi, iş birliğine dayalı yönetişim ve vatandaş odaklı hizmet sunumu gibi temel kamu yönetimi liderlik işlevleriyle ilişkilendiren bir çerçeve önermektedir. Analiz, duygusal zekânın yalnızca kurumsal performansı artırmakla kalmayıp aynı zamanda kamu kurumlarında güveni, şeffaflığı ve meşruiyeti güçlendirdiğini göstermektedir. Duygusal zekâyı kamu yönetimi liderliği üzerine kuramsal söyleme entegre ederek, bu makale onun modern yönetişimin karmaşık, dinamik ve ilişkisel gerekliliklerini karşılamada hayati bir yetkinlik olma potansiyeline dikkat çekmektedir. Makalede ayrıca gelecekteki araştırma yönelimleri ve liderlik geliştirmeye ilişkin pratik sonuçlar tartışılmaktadır.
Referanslar
Appiah-Kubi, E., Koranteng, F. O., & Opata, C. N. (2025). Enhancing Public Sector Performance: The Role of Emotional Intelligence in Strengthening Leadership Effectiveness. Journal of Public Administration Research, 18(2), 145–162.
Bar-On, R. (1997). The Emotional Quotient Inventory (EQ-i): Technical Manual. Toronto: Multi-Health Systems.
Boyatzis, R. E. (2018). The Behavioral Level of Emotional Intelligence and Its Measurement. Frontiers in Psychology. https://doi.org/10.3389/fpsyg.2018.01438
Christensen, T., & Lægreid, P. (2011). Complexity and Hybrid Public Administration—Theoretical and Empirical Challenges. Public Organization Review, 11(4), 407–423. https://doi.org/10.1007/s11115-010-0141-4
Ejaz, A., Quratulain, S., Aulakh, A. H., CandoNaranjo, J., & Sabharwal, M. (2025). The Conditional Effects of Transformational Leadership Behaviors on Leaders’ Emotional Exhaustion: Roles of Deep Acting and Emotional Intelligence. Review of Public Personnel Administration. https://doi.org/10.1177/02750740241273978
George, J. M. (2000). Emotions and Leadership: The Role of Emotional Intelligence. Journal of Human Relations, 53(8), 1027–1055. https://doi.org/10.1177/0018726700538001
Goleman, D. (1995). Emotional Intelligence: Why It Can Matter More Than IQ. New York: Bantam Books.
Haricharan, S. J. (2022). Is The Leadership Performance of Public Service Executive Managers Related to Their Emotional Intelligence?, SA Journal of Human Resource Management, 20, 1–10. https://doi.org/10.4102/sajhrm.v20i0.1773
Hood, C. (1991). A Public Management for All Seasons?, Public Administration, 69(1), 3–19. https://doi.org/10.1111/j.1467-9299.1991.tb00779.x
Osborne, S. P. (2006). The New Public Governance?, Public Management Review, 8(3), 377–387. https://doi.org/10.1080/14719030600853022
Salovey, P., & Mayer, J. D. (1990). Emotional Intelligence, Imagination, Cognition and Personality, 9(3), 185–211. https://doi.org/10.2190/DUGG-P24E-52WK-6CDG
Supramaniam, S., & Singaravelloo, K. (2021). Impact of Emotional Intelligence on Organizational Performance: An Analysis in The Malaysian Public Administration, Administrative Sciences, 11(3), 76. https://doi.org/10.3390/admsci11030076
Trisa, O. S. N. (2024). Emotional Intelligence in Public Administration: A Case Study of Bangladesh, European Economic Letters, 14(4), 1918–1925.
Van Wart, M. (2013). Lessons from Leadership Theory and The Contemporary Challenges Of Leaders, Public Administration Review, 73(4), 553–565.
Weber, M. (1947). The Theory of Social And Economic Organization. New York: Oxford University Press.
İndir
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2025 Yönetim ve Örgüt Tarihi Dergisi
Bu çalışma Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
Dergimizde yayımlanan makaleler, 