EMPLOYMENT PROBLEMS AND CRADLE ULEMA IMPLEMENTATION IN THE OTTOMAN ILMIYE CLASS; AN ANALYSIS IN TERMS OF HUMAN RESOURCES MANAGEMENT PRINCIPLES
Abstract
The Ottoman State is the longest and most powerful state in Turkish history. As a state, it has established a unique educational system in the process of institutionalization. At the heart of this system are madrasas. Madrasah graduates are members of the ilmiye class, who provide public services in different fields such as Qadi, Mufti and Muderris. In the construction of the institutional structures of the Ottoman State, Fatih Sultan Mehmed's Organization Law was quite decisive. Based on this law, the sons of the members of the scholar class were employed in some state positions such as qadi, mufti and mudarris and had many privileges. This method, called cradle ulemaism, has been the subject of criticism since it began to be implemented, and it has been stated by many historians and researchers that cradle ulamaism practice played a huge role in the deterioration of the Ottoman educational system and state order. In this study, the Ottoman scholar class, the madrasa system, the practices of the cradle ulama are mand the cradle ulemaism will be analyzed in terms of some generally accepted human resources management principles today
References
Aktürk, S. (2017). 1900 ve 1907 Yılları Arası Mardin Mekteb-i İdâdîsi'nin Ders Programı ve Muallim Tayin İşlemleri. Mukaddime. 8(1): 117-135.
Akün, Ö. F., “Hayrullah Efendi”, Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi, c. 17, İstanbul, 1998, 67-75.
Akyüz, Y. (2010). Türk Eğitim Tarihi. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
Ardıç, E., “Yüzde 1 ile İktidar”, Sabah Gazetesi, 16 Ocak 2022.
Aşkın, D. (2019). Osmanlı’da Kurumsal Eğitim Sisteminin Bozulması ve Sosyolojik Boyutları. Uluslararası Türkoloji Araştırmaları Sempozyumu Tam Metin Kitabı (ss 339-346). Düzenleyen Yüzüncü Yıl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Van. 26-28 Eylül 2019.
Atar, F., “Fetva”, Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi, c. 12, İstanbul, 1995, 486-496.
Baltacı, C. (1976). XV-XVI. Asırlarda Osmanlı Medreseleri: Teşkilat/Tarih. İstanbul: İrfan Matbaası.
Baltacı, C., “Arpalık”, Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi, c. 3, İstanbul, 1991, 392-393.
Bozkurt, N., “Medrese”, Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi, c. 28., Ankara, 2003, 323-327.
Buzpınar, Ş. T., “Nakibüleşraf”, Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi, c. 32, İstanbul, 2006, 322-324.
Cihan, A. (2007). Osmanlı’da Eğitim. İstanbul: 3F Yayınevi.
Çelik, M. (2017). Osmanlı Medreseleri Çerçevesinden Bakıldığında Batı’daki Universitas Kavramı Ne Anlama Gelir? Uluslararası Osmanlı Medreseleri Sempozyumu Bildiri Özetleri Kitabı (ss. 39-40), Düzenleyen Sakarya Üniversitesi Osmanlı Araştırmaları Merkezi, Sakarya. 4-5 Mayıs 2017.
Dalyan, M. G. (2019). Medreselerdeki Beşik Ulemasından Üniversitelerdeki Modern Ulemalara. Akademi Adıyaman Üniversitesi Bilim Kültür Dergisi.(21): 98-101.
Danışman, Z., (1972). Koçibey Risalesi. Ankara: M.E.B. Yayınevi.
Ekinci, E. B., (2005). İslam Hukukunda Değişmenin Sınırı. İstanbul: Arı Sanat Yayınevi.
Ekinci, E.B., “Osmanlı Medreselerinde Fen Dersleri Okutulmaz Mıydı?”, Türkiye Gazetesi, 13.12.2021.
Erdoğan, M. C. (2017). Nasihatnameler Işığında Osmanlı’da “Beşik Ulemalığı”nın Eleştirisi. Uluslararası Osmanlı Medreseleri Sempozyumu Bildiri Özetleri Kitabı(ss. 61-62), Düzenleyen Sakarya Üniversitesi Osmanlı Araştırmaları Merkezi, Sakarya. 4-5 Mayıs 2017.
Ergün, M. (2005). Medreseler Ve İmam-Hatip Liseleri. Ülkemizde Laik Eğitim Sisteminde Sosyal Bilim Olarak Din Öğretimi Kurultayı. Bildiri ve Tartışmalar, Malatya: İnönü Üniversitesi Yayınları (ss 109-121). 7-9 Nisan 2005.
Gökyay, O. Ş., (1970). Beşik Ulemâsı. Türk Dili Dergisi. 22(224): 94-109.
Güler, Ü. (2019). Osmanlı Sosyal Hayatında Mollalar: 18. Ve 19. Yy. Diyarbekir Örneği. e-Şarkiyat İlmi Araştırmalar Dergisi. 11 (2): 860-895.
Gündüz, M. (2013). Ahmed Hikmet Müftüoğlu and History of Turkish Education in 16th Century. International Online Journal of Educational Sciences, 5(2): 462-473.
Güney, S., (2015). İnsan Kaynakları Yönetimi. Ankara: Nobel Yayınevi.
İpşirli, M., “İlmiye”, Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi, c. 22, İstanbul, 2000, 141-145.
İpşirli, M., “Kazasker”, Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi, c. 25, Ankara, 2002, 140-143.
İpşirli, M., “Medrese”, Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi, c. 28., Ankara, 2003, 327-333.
İpşirli, M., “Müderris”, Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi, c. 31, Ankara, 2006, 468-470.
İpşirli, M., “Şeyhülislam”, Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi, c. 39., İstanbul, 2010, 91-96.
Kars, R. (2020). Osmanlı Devleti’nde İlmiye Mensuplarına İlişkin Yozlaşmanın Mühimme Defterlerindeki Yansımaları (1600- 1800). MECMUA - Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi. 5(10): 347-368.
Kenan, S. (2010). III. Selim Dönemi Eğitim Anlayışında Arayışlar. Seyfi Kenan (ed.) Nizâm-ı Kadîm’den Nizâm-ı Cedîd’e III. Selim ve Dönemi- Selim III and His Era from Ancien Rėgimeto New Order, İstanbul: İSAM Yayınları, s.129-163.
Kenan, S. (2013). Türk Eğitim Düşüncesi ve Deneyiminin Dönüm Noktaları Üzerine Bir Çözümleme. Osmanlı Araştırmaları. 41(41): 1-31.
Kuran-ı Kerim, Nisa Suresi, 58.
Kuran-ı Kerim, Zümer Suresi, 8-9.
Ortaylı, İ., “Kadı”, Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi, c. 24, İstanbul, 2001, 69-73.
Özcan, A. (1982). Fatih'in Teşkîlat Kanûnamesi ve Nizam-ı Âlem İçin Kardeş Katli Meselesi. Tarih Dergisi. (33): 7-56.
Somel, S. A. (2010). Osmanlı’da Eğitimin Modernleşmesi 1839-1908. İstanbul: İletişim Yayınları.
Şanal, M. (1999). Eşref efendizâde Mehmet Şevketi'nin Medreselere İlişkin Islahat Düşünceleri ve Çözüm Önerileri. Osmanlı Tarihi Araştırma ve Uygulama Merkezi Dergisi OTAM. 10(10): 193-218.
Şimşirgil, A.,& Ekinci, E. B., (2008). Ahmet Cevdet Paşa ve Mecelle. İstanbul: KTB Yayınları.
Taşkın, Ü. (2008). Klasik Dönem Osmanlı Eğitim Kurumları. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi. 1(3): 343-366.
Uzunçarşılı, İ. H. (1988). Osmanlı Devleti’nin İlmiye Teşkilâtı. Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi.
Yancı, Ü. (2016). 18. Yüzyıl Osmanlı Medreselerinde Müderrislerin Atanma Usulleri. Journal of World of Turks/Zeitschriftfür die Welt der Türken. 8(1):395-419.
Yancı, Ü. (2017a). Osmanlı İlmiye Teşkilatında Mülâzemet Yolları (RKR 97, RKR 107 Ve RKR 134 Numaralı Mülâzemet Defterleri’ne Göre). 1.Uluslararası Türklerin Dünyası Sosyal Bilimler Sempozyumu Bildiri Kitabı(ss. 37-56). Düzenleyen Türklerin Dünyası Enstitüsü ve GotseDelcev Üniversitesi. Antalya. 11-14 Mayıs 2017.
Yancı, Ü. (2017b). Kazasker Ruznâmçe Defterleri Verilerine Göre Osmanlı Devleti’nde İlmiye Teşkilatına Dair Problemler. Uluslararası Eğitim Bilimleri ve Sosyal Bilimler Sempozyumu Tam Metin Bildiri Kitabı (ss. 541-552). Düzenleyen Türk Dil Kurumu ve Bandırma Onyedi Eylül Üniversitesi. Bandırma 3-5 Kasım 2017.
Yancı, Ü. (2018). 18. Yüzyıl Osmanlı Medreselerinde Müderrislerin İstihdam Sorunu. 5. Uluslararası Tarih Eğitimi Sempozyumu Tam Metin Bildiriler Kitabı (ss. 342-355) Düzenleyen Türk Tarih Kurumu ve İstanbul Üniversitesi. İstanbul. 10-12 Mayıs 2018.
Yıldız, İ. (2010). Osmanlı'da Medrese: İşleyiş Tarzı ve Ortaya Çıkan Sorunlar. Vakıflar Dergisi. (33): 125-140.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
The journal is licensed under a 